بیش فعالی چیست؟

انواع بیش فعالی

در ادامه مطلب بیش فعالی چیست می‌پردازیم به انواع بیش فعالی تا شناخت بیشتری از این اختلال پیدا کنیم. اختلال کم توجهی-بیش‌فعالی شکل‌های مختلفی دارد.

عادی‌ترین نوع آن به شکل دشواری در تمرکز، دشواری در کنترل رفتارهای ناگهانی و بیش از حد فعال بودن خود را نشان می‌دهد. اما به طور کلی می‌توان این بیماری را به ۳ دسته مختلف کلی تقسیم بندی کرد:

نوع اول: اختلال بیش‌فعالی

این دسته از اختلال بیش فعالی از نوع تکانشگری است. کودکان مبتلا به نوع بیش فعال_تکانشگر مشکلی در رابطه با حفظ توجه و تمرکز ندارند، ولی نشانه‌های بیش فعالی رفتاری در آن‌ها به وضوح دیده می‌شود.

این کودکان تحرک و فعالیت بسیار بالایی دارند و اغلب یک جا بند نمی‌شوند. تحریک پذیری بالایی داشته و سریع عصبی می‌شوند. از نشانه‌های آن می‌توان علائم زیر را بیان کرد:

1. دست و پای بی‌قرار دارند، یعنی اغلب اوقات با دست‌های خود بازی می‌کنند و آن‌ها را حرکت می‌دهند.
2. یک مدت طولانی نمی‌توانند جایی بنشینند و باید حتماً حرکت کنند. ترک صندلی یا ترک محل نشستن از نشانه‌های بیش فعالی است.
3. اصطلاحاً بالا رفتن از دیوار راست که خود نشانه پر انرژی بودن کودک است. اگر از حدی بیشتر شود می‌تواند از نشانه‌های بیش فعالی فیزیکی باشد.
4. نوعی دیگر از بیش فعالی، در تولید سر و صدا نمایان می‌شود. افرادی که دارای نوع اول بیش فعالی هستند نمی‌توانند بی سر و صدا یک جا بنشینند، آن‌ها حتماً باید مدام از خود سر و صدا در بیاورند.
5. افراد بیش فعال همیشه در حال حرکت و راه رفتن هستند که قسمت عمده‌ای از این حرکت‌ها از روی سرگردانی هست.
6. افراد بیش فعال به دلایل مختلف ذهنی پرکار دارند که این پرکاری خود را در زیاد حرف زدن نمایان می‌کند.
7. افراد بیش فعال اصلاً تحمل انتظار ندارند به عنوان مثال قبل از پایان سؤال، جواب می‌دهند.
8. افراد بیش فعالی تخریب‌گرند و از این کار لذت می‌برند، حتی اگر کودکی که بیش فعال است را در سن ۳۰ سالگی مشاهده کنید باز هم اصلاً به بهبود زندگی توجهی ندارد.
9. بدون فکر و بدون توجه به عواقب، کارشان را انجام می‌دهند.

نوع دوم: اختلال کم‌توجهی

این دسته از اختلال بیش فعالی از نوع بی توجهی است. در واقع کودکان با اختلال بی توجهی، فعالیت زیادی ندارند و مشکل اصلی این کودکان عدم توجه و تمرکز می‌باشد.

به همین دلیل ممکن است به سادگی این اختلال در آن‌ها شناسایی نشود. در حقیقت این افراد حضور فیزیکی دارند، اما فکر و حواسشان جای دیگری است و معمولاً به اسم نابغه‌های کودن شناخته می‌شوند که از نشانه‌های آن می‌توان علائم زیر را بیان کرد:

1. دچار اشتباه می‌شوند اما فقط از روی بی دقتی
2. در تمرکز کردن و توجه به یک موضوع بیش از ۵ دقیقه مشکل دارند.
3. افراد بیش فعال اصلاً به صحبت‌های فرد مقابل گوش نمی‌کنند، بلکه فقط تظاهر به گوش دادن می‌کنند.
4. افراد بیش فعال در هنگام ناراحتی از خود عکس‌العمل‌های سریع نشان می‌دهند، به عنوان مثال در هنگام گوش کردن ناگهان سر خود را برمی‌گردانند.
5. در برنامه‌ریزی و سازماندهی برنامه‌ها هیچ استعدادی ندارند.
6. اغلب به صورت کاملاً عمدی و غیرعمدی لوازم و دارایی‌های خود را گم می‌کنند.
7. افراد بیش فعال به دلیل ذهن جهنده‌شان از این شاخه به آن شاخه می پرند و بسیار فراموش کارند.
8. با کوچک‌ترین محرکی مثل بوق ماشین یا صدای تیک تاک ساعت حواسشان پرت می‌شود.
9. دستورهای داده شده را پیروی نمی‌کنند.

نوع سوم: اختلال بیش فعالی از نوع ترکیبی

کودکانی که در این دسته قرار می‌گیرند، تمام علائم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری را با همدیگر دارند. کودک بسیار فعال است و بدون فکر اقدام به فعالیت و انجام کار می‌کند. آنها در توجه‌کردن، بیش‌فعال بودن و کنترل تکانش‌های خود دچار مشکل می‌شوند. این نوع از اختلال برای درمان نیاز به زمان طولانی‌تر و تلاش بیشتری دارد.